حجاب در شاهنامه

شاهنامه‌ نیز پوشش‌ زنان‌ ایران‌ باستان‌ را چنین‌ وصف‌ کرده‌ است‌، 

شیرین‌در بارگاه‌ شیرویه‌ می‌گوید:

مرا از هنر موی‌ بُد در نهان‌/که‌ او را ندیدی‌ کس‌ اندر جهان‌

نمودم‌ همین‌ است‌ آن‌ جادویی/نه‌ از تنبل‌ و مکر و از بد خوئی‌

بگفت‌ این‌ و بگشاد چادر ز روی‌/همه‌ روی‌ ماه‌ و همه‌ مشک‌ موی‌

نه‌ کس‌ موی‌ او پیش‌ از این‌ دیده‌ بود/نه‌ از مهتران‌ نیز بشنیده‌ بود

ز دیدار پیران‌ فروماندند/خیو زیر لب‌ها برافشاندند

تهمینه‌ در برابر رستم‌ می‌گوید:

کس‌ از پرده‌ بیرون‌ ندیدی‌ مرا/نه‌ هرگز کس‌ آوا شنیدی‌ مرا